γιατί και πώς εγώ,
ατάραχος,
αδιάφορος στων σαρκασμών τη μπόρα,
μέσα στο πιάτο την ψυχή μου κουβαλώ,
για να την αποθέσω εκεί στην άκρη,
στο γεύμα μιας επερχόμενης εποχής.
Απ’ την αξούριστη παρειά των πλατειών,
κυλώντας σαν άχρηστο δάκρυ,
εγώ,
μπορεί,
ο τελευταίος νάμαι ποιητής.
[…]
Ο ήλιος,
μ’ επιμονή αλογόμυγας γυρόφερέ σας
χαϊδεύοντάς σας με τα παχουλά,
τα κοκκινότριχα, μεγάλα δάχτυλά του
κατασπαζόμενος τον δούλο
που κρύβουν οι ψυχές σας.
[…]
***
Και σεις; Τί πάτε εδώ να κάνετε; Ν’ ανάψετε πυρά,
με των βιβλίων την πεμπτουσία και της γνώσης;
[…]
Διανοούμενοι σου λέει ο άλλος!
Καταντάει μα την αλήθεια προσβολή.
***
* Βλαντίμιρ Μαγιακόβσκη - Θεατρικά,
Μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου