Όταν σε μια χώρα η κτηνωδία, η εκμετάλλευση της άγνοιας, η
αντικοινωνικότητα αποδίδει πολύ περισσότερο παρά μια ανθρώπινη συμπεριφορά,
τότε το καθεστώς αυτής της χώρας είναι κακό.
Όταν σε μια χώρα οι έμποροι δημιουργούν την πείνα για να την
εμπορευτούν, οι υπάλληλοι περιφρονούν το σύνταγμα, οι δικαστές εφαρμόζοντας
τους νόμους δικαιώνουν το άδικο, οι δημοσιογράφοι αγοράζονται για να
διαστρεβλώνουν, οι πολιτικοί προδίδουν τους οπαδούς τους, οι μηχανικοί
πληρώνονται κι αποσιωπούν τις εφευρέσεις τους, οι γιατροί δίνουν στον άρρωστο
ψευτοφάρμακα αντί για τα ακριβά, ο ένας κοιτάει να αρπάξει τη δουλειά του
αλλουνού (ακόμα και όταν αυτή δεν τρέφει το δουλευτή της) - τότε, λίγο θες να
μιλήσεις για απληστία των εμπόρων, αυθαιρεσία των υπαλλήλων, σαδισμό των
δικαστών, ανευθυνότητα των δημοσιογράφων, διπροσωπία των πολιτικών,
ανεντιμότητα των μηχανικών και των γιατρών, έλλειψη αλληλεγγύης όλων των
ανθρώπων. Όλα αυτά τα ελαττώματα μπορεί να είναι πραγματικά, η καταδίκη τους
μπορεί να είναι δικαιολογημένη, αναγκαία μάλιστα. Ωστόσο, μπορεί να έχει
αρνητικές συνέπειες: όταν κανείς, μιλώντας αποκλειστικά για αυτά, δίνει την
εντύπωση πως τάχα φριχτά κι αγιάτρευτα ανθρώπινα ελαττώματα είναι που φταίνε
για την άθλια κατάσταση μιας χώρας.
* ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ
ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ - Μπέρτολτ Μπρέχτ, Μετάφραση Βασίλης Βεργωτής, Εκδόσεις Στοχαστής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου