Πηγή: imerodromos.gr
Σαν σήμερα στις 22
Οκτωβρίου του 1937 γεννήθηκε ο Μάνος Λοϊζος, ένας από τους σημαντικότερους
συνθέτες της μεταπολεμικής γενιάς. Είπε γι αυτόν ο Μίκης Θεοδωράκης: «Ο Λοϊζος
δεν κατασκεύαζε. Και αν το ήθελε, δεν θα μπορούσε. Γεννούσε. Κι αυτό γιατί έτσι
το ένιωθε…». Ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του: «Όταν έχω κέφια, είμαι σε θέση να
μελοποιήσω ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο…».
Στην περίπτωση του
Μάνου Λοϊζου έχουμε το ευτυχές συναπάντημα ενός μεγάλου μουσικού ταλέντου με
ότι ωραιότερο γέννησε η ανθρώπινη σκέψη, την ιδέα της κομμουνιστικής κοινωνίας.
Το αποτέλεσμα αυτής της σύζευξης είναι η πολύτιμη παρακαταθήκη των τραγουδιών
του, που παρά το γεγονός ότι έφυγε νωρίς, παραμένουν στη καρδιά και το μυαλό
μας. Είναι όμως και η παρακαταθήκη που άφησε στους ομοτέχνους του, μια
παρακαταθήκη που θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε τρεις λέξεις: «Πολεμάμε και
τραγουδάμε»!
Αυτός ήταν ο Μάνος
Λοϊζος, ο Μάνος του έρωτα και της επανάστασης, ο Μάνος της καρδιάς μας…
***
Κανένας δε μου μίλησε
Στίχοι: Δημήτρης
Χριστοδούλου, Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Κανένας δε μου μίλησε
κι ας ήταν κι άλλοι δύο
τα μάτια κρύα γύρω μου
και χάμω τόση σκόνη
Κανένας δε με πρόσεξε
μες του σταθμού το κρύο
κι έτσι το χάσαμε κι οι τρεις
του Ήλιου το βαγόνι
Κι οι τρεις μαζί το χάσαμε
το τραίνο της καρδιάς
Ήλιε μια βόλτα έκανες
και ξέρω πως δε βρήκες
ούτε τους δυο που χάθηκαν
και μένα που πονάς
ούτε τους δυο που χάθηκαν
και μένα που πονάς
Κανένας δε μου μίλησε
κι ας ήταν κι άλλοι δύο
έμεινα πράγμα αζήτητο
σαν όλα μες σ’ αυτή τη Γη
Επήρα τον αγύριστο
το δρόμο μες το κρύο
αφού το τραίνο χάθηκε
κι ο Ήλιος δε θα βγει
Κι οι τρεις μαζί το χάσαμε
το τραίνο της καρδιάς
Ήλιε μια βόλτα έκανες
και ξέρω πως δε βρήκες
ούτε τους δυο που χάθηκαν
και μένα που πονάς
ούτε τους δυο που χάθηκαν
και μένα που πονάς
***
Σεβάχ ο θαλασσινός
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι
γαλέρες έρχονται και πάνε
ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι
κι οι πειρατές μεθοκοπανε
στο καπηλειό το λιμανίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Σαρακηνοί και Βενετσάνοι
πιάνουν και δένουν στο κατάρτι
ελόγου μου τον καπετάν Γιάννη
το παλληκάρι τον αντάρτη
τον άντρακλα τον πελαγίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Κι εκεί στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάψη
δεμένους με τα χέρια πίσω
Θάλασσα πικροθάλασσα
πώς να μη σ’ αγαπήσω;
***
Όταν σε είδα να
ξυπνάς
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου, Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Όταν σε είδα να ξυπνάς
λιμάνι ξεχασμένο,
μου φάνηκες σαν το πουλί
σε ξόβεργα πιασμένο.
Όνειρα σαν τα καράβια
στα ρηχά ξεπέσατε
σας τα πήραν τα ταξίδια
και στην άμμο δέσατε.
Όταν σε είδ’ από μακριά
λιμάνι πικραμένο,
ήσουν σαν γράμμα στο νερό
απ’ τον καιρό σβησμένο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου