Πηγή: rizospastis.gr
Το «χαρτί» που προσπαθεί να παίξει η ΝΔ στον
ανταγωνισμό της με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα μάτια του κεφαλαίου και το τιμόνι της
αστικής διακυβέρνησης, όπως και ο ρόλος που επιδιώκει να αναλάβει μέσα στο
πλαίσιο των συνεχιζόμενων διεργασιών αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού
συστήματος, άρχισαν να διαγράφονται πιο καθαρά τις προηγούμενες μέρες, μετά τις
ομιλίες του Κυρ. Μητσοτάκη στο συνέδριο του κόμματός του και την
Ολομέλεια της Βουλής, αλλά και με τις πρώτες «προτάσεις» για το κυβερνητικό
πρόγραμμα της ΝΔ που παρουσιάστηκαν κατά το συνέδριό της.
Με συστηματικό τρόπο και χαρακτηριστικές αναφορές - «αιχμές»
που επαναλαμβάνει συνεχώς ο πρόεδρός της, η ΝΔ επιχειρεί να κατοχυρωθεί ως
εκείνο το αστικό «κόμμα εξουσίας» που θα προβάλλει πιο επιθετικά τη στήριξη του
μεγάλου κεφαλαίου ως «μονόδρομο» και τη «διαταξική συνεννόηση» για την
καπιταλιστική ανάκαμψη ως μόνη διέξοδο «για τη χώρα». Για να μη χαλάει,
μάλιστα, η σούπα των «μονοδρόμων» και των «διεξόδων» του κεφαλαίου, η ΝΔ και ο
πρόεδρός της δηλώνουν πρόθυμοι να σηκώσουν και τον αντικομμουνισμό, μέσω της
επαναφοράς της «θεωρίας των άκρων», καθώς και συνολικότερα την επίθεση ενάντια
στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, μέσω του τσουβαλιάσματός του με την τρομοκρατία,
τις προβοκάτσιες κ.ο.κ.
«Απενοχοποίηση» της
καπιταλιστικής εκμετάλλευσης
Χαρακτηριστικά, σε ό,τι αφορά την πιο επιθετική προβολή της
στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου... «χωρίς ενοχές», χωρίς δηλαδή τα προσχήματα
περί «κοινωνικής δικαιοσύνης», «στήριξης των αδυνάτων» κ.ο.κ., ο Κυρ.
Μητσοτάκης, μιλώντας στο συνέδριο της ΝΔ, τόνισε μεταξύ άλλων: «Ανάπτυξη
για μας σημαίνει ιδιωτική πρωτοβουλία, σημαίνει επενδύσεις, σημαίνει στήριξη
του έντιμου και ευσυνείδητου επιχειρηματία, σημαίνει απενοχοποίηση της έννοιας
του κέρδους και της επιχειρηματικότητας (...) σημαίνει άρση των εμποδίων».
Αντίστοιχα, το ίδιο «επιθετικό» πνεύμα υπέρ των μονοπωλίων
διαπνέει και τις «25 προτάσεις» για το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ που
παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του συνεδρίου της, προτάσεις κομμένες και
ραμμένες στην προσπάθεια του εγχώριου κεφαλαίου να τονώσει τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά
του, με την παροχή νέων προνομίων, άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας και
παραπέρα προσαρμογή του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του.
Μεταξύ άλλων, οι «προτάσεις» αυτές περιλαμβάνουν: Φορολογικά
κίνητρα για νέες επενδύσεις. Εφαρμογή του Νόμου Πλαισίου για την απλοποίηση
στις αδειοδοτήσεις των επιχειρήσεων. Ενεργοποίηση του Ελληνικού Επενδυτικού
Ταμείου κεφαλαιακών συμμετοχών. Επίσπευση των ΣΔΙΤ για τη διαχείριση
απορριμμάτων. Αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων από το ΑΣΕΠ. Εξοικείωση με την
έννοια της επιχειρηματικότητας στην Εκπαίδευση. Ξενόγλωσσα προπτυχιακά
προγράμματα με δυνατότητα καθιέρωσης διδάκτρων...
Γνωρίζοντας, βέβαια, πολύ καλά ότι την ίδια αντιλαϊκή
στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου ακολουθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Κυρ. Μητσοτάκης προσπαθεί
να αναδείξει την «αναξιοπιστία» του κυβερνώντος κόμματος ως προς την υλοποίησή
της, εστιάζοντας στις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ να «ισορροπήσει» ανάμεσα στην
προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και τη διατήρηση ενός «φιλολαϊκού» και
«αριστερού» τάχα προσωπείου. Σε αυτό το πλαίσιο, χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό «φυλακισμένο
στις ιδεοληψίες του αριστερού εξισωτισμού» και τον κατηγορεί ότι έχει φέρει
τη χώρα (δηλ. το εγχώριο κεφάλαιο) «σε πολύ χειρότερη διαπραγματευτική
θέση», επειδή «λοξοκοιτάει με το ένα μάτι τους πιστωτές και με το άλλο
τους 53 της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης»...
«Διαταξική
συνεργασία» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου
Η... «απενοχοποίηση του κέρδους», βέβαια, δηλαδή η
«απενοχοποίηση» της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και του λαού, θα μένει κενό
γράμμα αν δε συνδυάζεται με τη στράτευση του ίδιου του λαού πίσω από το στόχο
της ανάκαμψης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Υπηρετώντας αυτόν το στόχο, η ΝΔ πασχίζει να συντηρήσει το
μύθο περί «κοινών» συμφερόντων εργαζομένων και κεφαλαίου, επιχειρεί να
καλλιεργήσει, όπως λέει, το «νέο πατριωτισμό που ενώνει όλες τις Ελληνίδες
και όλους τους Ελληνες» πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου.
«Στην πολιτική του διχασμού, της πόλωσης και του
κοινωνικού μίσους, εμείς αντιπαραθέτουμε την ανάγκη για ομοψυχία, για διαταξική
συνεννόηση, για συμφωνία των γενεών», ανέφερε χαρακτηριστικά - και για
πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα - στην ομιλία του στο συνέδριο της ΝΔ ο
Κυρ. Μητσοτάκης, για να προσθέσει: «Εμείς επιδιώκουμε ο άνεργος, ο
εργαζόμενος και ο επιχειρηματίας να κατανοήσουν ότι το συμφέρον τους για έξοδο
από την κρίση είναι κοινό»...
«Εχουμε επειγόντως ανάγκη μιας ισχυρής εθνικής
ομοψυχίας που θα στηριχθεί σε αμοιβαίες υποχωρήσεις αλλά και τη
δίκαιη κατανομή βαρών ανάμεσα στους πολίτες», ισχυρίστηκε ο πρόεδρος της
ΝΔ, όπου ως «αμοιβαίες υποχωρήσεις» εννοεί την αποδοχή από πλευράς του λαού
νέων περικοπών στα δικαιώματά του, στο όνομα του «εθνικού στόχου» της ανάκαμψης
της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της «ανάπτυξης» που τάχα «μας αφορά όλους»...
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το σύνθημα που λανσάρει η ΝΔ, περί «συμφωνίας
αλήθειας», απέναντι στα «ψέματα των τελευταίων ετών». Στην
πραγματικότητα, πατώντας πάνω στην απογοήτευση που έχει καλλιεργηθεί σε
εργατικά - λαϊκά στρώματα από το ξεσκέπασμα της απάτης του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να
υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση μέσα στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης,
τα περί «συμφωνίας αλήθειας» που προτάσσει η ΝΔ εντάσσονται στην προσπάθεια να
συμβιβαστεί ο λαός με την αντιλαϊκή πολιτική, να διαγράψει από το μυαλό του και
τα αιτήματά του την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του στα χρόνια της κρίσης.
«Θεωρία των δύο
άκρων» και επίθεση στο εργατικό - λαϊκό κίνημα
Για να περπατήσει, βέβαια, η «διαταξική συνεννόηση» και η
στοίχιση των εργαζομένων πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου, πρέπει να ενταθεί
και η επίθεση σε όσους αποκαλύπτουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα αυτών των στόχων,
σε όσους αναδεικνύουν την ανάγκη να παλέψει ο λαός για τα δικά του συμφέροντα,
που είναι διαμετρικά αντίθετα με αυτά του κεφαλαίου.
Η ΝΔ και ο πρόεδρός της δηλώνουν «παρών» και σε αυτό το
μέτωπο για την απρόσκοπτη προώθηση της στρατηγικής των μονοπωλίων, πρόθυμοι να
σηκώσουν τόσο τον αντικομμουνισμό και την ανιστόρητη και επικίνδυνη «θεωρία
των δύο άκρων», όσο και τη συνολικότερη επίθεση απέναντι στο εργατικό -
λαϊκό κίνημα.
Χωρίς πολλές περικοκλάδες, στην ομιλία του στο συνέδριο της
ΝΔ ο Κυρ. Μητσοτάκης πρόβαλε ατόφια την αντικομμουνιστική θεωρία της ταύτισης
του φασισμού με τον κομμουνισμό, την οποία προμοτάρει με κάθε τρόπο η ίδια η
λυκοσυμμαχία της ΕΕ: «Στεκόμαστε απέναντι στον ισοπεδωτικό εξισωτισμό»
ανέφερε, «γιατί τα πολιτικά άκρα, από τον φασισμό έως τον κομμουνισμό,
θέλουν όλοι στο τέλος να είναι ίδιοι. Για αυτό εχθρεύονται την
αξιοκρατία και την επιβράβευση της σκληρής δουλειάς. Για αυτό εχθρεύονται την
αστική δημοκρατία και τον πολιτικό φιλελευθερισμό».
Ακόμα πιο αποκαλυπτικός σε αυτόν τον τομέα ήταν ο πρόεδρος
της ΝΔ στη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών
σχετικά με την «ασφάλεια των πολιτών», επιβεβαιώνοντας ότι ο αντικομμουνισμός
στρέφεται συνολικά εναντίον του εργατικού - λαϊκού κινήματος, συνολικά εναντίον
της δυνατότητας του λαού με την πάλη του να στρέφεται ενάντια στην «ομαλότητα»
της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Ηδη από την αρχή της ομιλίας του, ο Κυρ. Μητσοτάκης φρόντισε
να στοχοποιήσει ευθέως τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, υπό το
χιλιοειπωμένο αφήγημα περί «διαδηλώσεων 50 ατόμων που κλείνουν όποτε ήθελαν
το κέντρο της Αθήνας (...) σε μία καταχρηστική συμπεριφορά διατάραξης της
κοινωνικής γαλήνης και της οικονομικής δραστηριότητας». Σε αντίστοιχο
μήκος κύματος, κατήγγειλε «τις καταλήψεις δημοσίων πανεπιστημίων από
κομματικές νεολαίες», αλλά και το γεγονός ότι η αγωνιζόμενη αγροτιά «έκλεινε
επ' αόριστον οδικούς άξονες για διαμαρτυρία»...
Πολύ περισσότερο, δε δίστασε να τσουβαλιάσει τους λαϊκούς
αγώνες με προβοκατόρικες ενέργειες μηχανισμών που δεν έχουν καμία σχέση με
το κίνημα, όπως π.χ. με «τις καταδρομικές επιθέσεις αντιεξουσιαστών από το
άβατο των Εξαρχείων» ή την «ένοπλη πορεία, πορεία αναρχικών στην καρδιά
της πρωτεύουσας πριν από λίγες εβδομάδες».
Στη λογική του δόγματος «νόμος και τάξη», ο Κυρ. Μητσοτάκης
επανέφερε γνωστά - ωστόσο καθόλου «αθώα» - τσιτάτα, όπως ότι «τα όρια της
ατομικής ελευθερίας τα καθορίζει ο νόμος» ή τα περί «κρατικού μονοπωλίου
της νόμιμης βίας» και «καταδίκης της βίας από όπου κι αν αυτή
προέρχεται».
Φροντίζοντας μάλιστα να προσθέσει ότι με τα παραπάνω «δεν
αναφέρομαι μόνο στην τρομοκρατία», ο πρόεδρος της ΝΔ ουσιαστικά επιβεβαίωσε
ότι αυτό που πραγματικά μπαίνει στο στόχαστρο είναι το δικαίωμα των
εργαζομένων και του λαού να αμφισβητούν τους νόμους της καπιταλιστικής
εκμετάλλευσης, το δικαίωμά τους να τους αντιπαλεύουν, στην κατεύθυνση της
συνολικής ανατροπής τους.
Το πραγματικό
κριτήριο απέναντι στα κάλπικα δίπολα
Με βάση όλα τα παραπάνω, η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και
άλλων αστικών επιτελείων, ότι η νέα ηγεσία της ΝΔ επιδιώκει απλώς να
συσπειρώσει ή να ανακτήσει το ακροδεξιό τμήμα του ακροατηρίου της είναι όχι μόνο
επιφανειακή, αλλά και αποπροσανατολιστική.
Η ΝΔ επιχειρεί να υπερασπιστεί και να προωθήσει επιθετικά
την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του, την ίδια
στρατηγική δηλαδή που υπηρετεί και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η ίδια αντιλαϊκή
στρατηγική βρίσκεται τόσο πίσω από τα κελεύσματα της ΝΔ για «διαταξική
συνεργασία», όσο και πίσω από τους ισχυρισμούς των κυβερνητικών στελεχών του
ΣΥΡΙΖΑ ότι το παραπέρα τσάκισμα του λαού, όπως π.χ. με το ασφαλιστικό -
φορολογικό νομοσχέδιο, αποτελεί «ταξική πολιτική», υπέρ... των «χαμηλότερων
στρωμάτων»!
Με αυτό το κριτήριο πρέπει να αντιμετωπίζει ο λαός τα
διάφορα «δίπολα» και τα «διλήμματα» που του λανσάρουν: «Προοδευτικοί -
συντηρητικοί», «κρατιστές - μεταρρυθμιστές», «κεντροαριστεροί - κεντροδεξιοί»,
«ψεύτες - ειλικρινείς» κ.ο.κ.
Πραγματικό κριτήριο αποτελεί η θέση που παίρνουν οι
πολιτικές δυνάμεις σε ό,τι αφορά την ασυμφιλίωτη αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο,
από τη μια, και τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, από την άλλη.
Εκεί ακριβώς εξαφανίζονται όλα τα κάλπικα δίπολα και όλες οι δυνάμεις της
αστικής διαχείρισης - με ή χωρίς περικοκλάδες - εμφανίζονται ενωμένες απέναντι
στον εργαζόμενο λαό...
Γ. Ε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου