 |
| Οι σοβαρές εξελίξεις στο πεδίο της στρατιωτικής δράσης υπονομεύουν, για μία ακόμα φορά, τις ενδοσυριακές συνομιλίες της Γενεύης, που ολοκληρώθηκαν την Παρασκευή χωρίς θεαματικά αποτελέσματα... |
Οι ΗΠΑ κλιμακώνουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στην
Συρία, όπως αυτή που έγινε το βράδυ της Πέμπτης, 18 Μάη, με τον
αεροπορικό βομβαρδισμό (για δεύτερη φορά από τις 7 Απρίλη, όταν έριξαν 57
πυραύλους Τόμαχοκ σε βάση της συριακής πολεμικής αεροπορίας στο Ιντλίμπ) θέσεων
του συριακού στρατού και των συμμάχων του κοντά στη μεθοριακή νοτιοανατολική
πόλη αλ Τανφ. Η περιοχή βρίσκεται σε ένα στρατηγικό σημείο υψηλής
σημασίας: Τα σύνορα με το Ιράκ, απ' όπου περνά μία από τις πιο
νευραλγικές γραμμές ανεφοδιασμού των ιρανικών στρατευμάτων και σιιτικών
πολιτοφυλακών που στηρίζουν την πλευρά του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ.
Η επιλογή της διοίκησης του αμερικανικού στρατού να χτυπήσει δυνάμεις και
συμμάχους του συριακού στρατού προκάλεσε, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το
θάνατο τουλάχιστον έξι ενόπλων που ανήκουν στους συμμάχους του συριακού στρατού
και τον τραυματισμό άλλων 25. Προκάλεσε επίσης την καταστροφή τεσσάρων αρμάτων
μάχης τύπου Τ-62 και ενός θωρακισμένου οχήματος με φορητό αντιπυραυλικό σύστημα
Shilka ZSU-23-4.
Το πρόσχημα που πρόβαλαν οι Αμερικανοί για το χτύπημα ήταν
από τη μια ότι η παρουσία του συριακού στρατού θεωρήθηκε «απειλητική» για τις
αντικαθεστωτικές δυνάμεις που έχουν εκπαιδευτεί από τις ΗΠΑ, και από την άλλη
ότι ο συριακός στρατός και οι σύμμαχες δυνάμεις μετέβησαν σε μία περιοχή που
εμπίπτει σε μία από τις τέσσερις «ζώνες αποκλιμάκωσης συγκρούσεων» (που
συμφωνήθηκαν στις αρχές του μήνα στην Αστάνα του Καζακστάν μεταξύ Ρώσων, Ιρανών
και Τούρκων, αλλά που ακόμη δεν έχουν διαμορφωθεί οι τρόποι και οι μηχανισμοί
για την ενεργοποίησή τους). «Δεν εντείνουμε το ρόλο μας στον συριακό εμφύλιο
πόλεμο, αλλά υπερασπιζόμαστε τα στρατεύματά μας», ισχυρίστηκε την Παρασκευή ο
Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Τζέιμς Μάτις, στο Πεντάγωνο, όταν ρωτήθηκε
για την επιδρομή. Ωστόσο, η δήλωση Μάτις δεν μπορεί να κρύψει τον
ουσιαστικότερο σκοπό της επιχείρησης: Δηλαδή να αποτραπεί η παρουσία του
συριακού στρατού και των συμμάχων του σε μία περιοχή νευραλγική για τον
ανεφοδιασμό των Ιρανών, αλλά και να μπει «σφήνα» στα ρωσο-ιρανικά σχέδια για
τις «ζώνες αποκλιμάκωσης».
Το πραγματικό γεγονός είναι ότι οι συριακές δυνάμεις προσπάθησαν
να στήσουν σημεία ελέγχου για να αποτρέψουν την εκεί παρουσία και δράση
αντικαθεστωτικών που στηρίζουν οι ΗΠΑ, και οι οποίοι θα μπορούσαν αργότερα να
κλείσουν τη βασικότερη γραμμή ανεφοδιασμού των ιρανικών στρατιωτικών δυνάμεων
που επιχειρούν στη Συρία.
Η όλη εξέλιξη σχετίζεται και με το γεγονός της διαφαινόμενης
διάθεσης της κυβέρνησης Τραμπ να κλιμακώσει την αντιπαράθεση με το Ιράν
(όπως αναμένεται να φανεί και σήμερα, στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, στη
Σύνοδο Κορυφής που θα έχει ο Πρόεδρος Τραμπ με άλλους 50 ηγέτες από αραβικές
και μουσουλμανικές χώρες).
Η αμερικανική επίθεση στις δυνάμεις του συριακού στρατού
προκάλεσε, εύλογα, έντονες αντιδράσεις σε Δαμασκό και Μόσχα.
Σύρος στρατιωτικός διοικητής, που δεν κατονομάζεται αλλά τον
επικαλέστηκε σε σχετικό ρεπορτάζ η συριακή δημόσια τηλεόραση, κατήγγειλε τις
ΗΠΑ πως χτύπησαν συριακά στρατεύματα «που είναι η μόνη νόμιμη δύναμη
καταπολέμησης των τρομοκρατικών ομάδων στο συριακό έδαφος». Ο Ρώσος υφυπουργός
Εξωτερικών Γκενάντι Μπογκντάνοφ τόνισε ότι είναι «απαράδεκτη», κατάφωρη
παραβίαση των συριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων και ότι η επιδρομή αυτή «δεν
σχετίζεται με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Σε δεύτερο πλάνο περνούν, όπως είναι επόμενο, οι προσπάθειες
της Μόσχας και του απεσταλμένου του ΟΗΕ στη Συρία, Στάφαν ντε Μιστούρα,
για επίτευξη προόδου στον λεγόμενο ενδοσυριακό διάλογο.
Ο έκτος γύρος ενδοσυριακών διαπραγματεύσεων, που ξεκίνησε
την Τρίτη, ολοκληρώθηκε την Παρασκευή, μετά από τέσσερις μέρες συνομιλιών που
φέρεται πως εστίασαν κυρίως σε τέσσερα ζητήματα: Στο προσχέδιο σύνταξης νέου
συριακού Συντάγματος, σε θέματα διοίκησης της Συρίας στο λεγόμενο «στάδιο
πολιτικής μετάβασης», ετοιμασίες για διεξαγωγή νέων εκλογών και την
«καταπολέμηση της τρομοκρατίας».
Είναι ωστόσο βέβαιο πως επιχειρήσεις όπως αυτές των ΗΠΑ σε
βάρος του συριακού στρατού μπορεί να προκαλέσουν απρόβλεπτες εξελίξεις,
σε μία περίοδο κατά την οποία οι κουρδικές δυνάμεις σφίγγουν (υπό την
καθοδήγηση της Ουάσιγκτον) τον κλοιό γύρω από τη λεγόμενη «πρωτεύουσα» των
τζιχαντιστών στη βόρεια συριακή πόλη Ράκκα.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως πλάι σε όλα αυτά
ξεδιπλώνεται και η αντιπαράθεση της Τουρκίας με ΗΠΑ και ΕΕ, μετά την
επιλογή των Αμερικανών να εξοπλίσουν με βαρύ οπλισμό τους Κούρδους των δυνάμεων
YPG, SDF της βόρειας Συρίας, που η κυβέρνηση του Τούρκου Προέδρου Ρ. Τ.
Ερντογάν θεωρεί «τρομοκρατικές» και παρακλάδι του PKK. Αυτό το σοβαρό ζήτημα
τριβής τέθηκε άλλωστε το απόγευμα της περασμένης Τρίτης στη συνάντηση του
Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Τούρκο ομόλογό του Ρ. Τ. Ερντογάν
στον Λευκό Οίκο. Οι διαφωνίες του τελευταίου ακούστηκαν αλλά δεν
ικανοποιήθηκαν, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του Αμερικανού ηγέτη να επαινέσει
την τουρκική αστική τάξη για τη συνεισφορά της σε παλιότερους ιμπεριαλιστικούς
πολέμους των ΗΠΑ (όπως π.χ. ο πόλεμος στην Κορέα, το 1950-53).
Οι εξελίξεις για άλλη μια φορά αναδεικνύουν τους νέους
κίνδυνους για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής, καθώς οι αιτίες που οδήγησαν
στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, δηλαδή ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, οδών
μεταφοράς τους, αγορών και γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής, παραμένουν. Η δε
μοιρασιά της Συρίας είναι το ζητούμενο για τα ανταγωνιστικά μονοπωλιακά
συμφέροντα και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Δ. ΟΡΦ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου