1957: Η δολοφονία του στρατηγού Στ. Σαράφη - Θύμα των Αμερικάνων και του ντόπιου καθεστώτος

Πηγή: rizospastis.gr

Ηταν 31 Μάη του 1957, μέρα Παρασκευή στις 1.40 μ.μ., όταν, στην παραλιακή λεωφόρο στον Αλιμο, μια βαριά πράσινη "Μπουίκ", με αριθμό ΞΑ 1941, τρέχοντας με ταχύτητα 120 χιλιομέτρων, έπεφτε πάνω στον τιμημένο αρχηγό του ΕΛΑΣ, στρατηγό Στ. Σαράφη (που τότε ήταν βουλευτής της ΕΔΑ και γενικός γραμματέας του Γενικού Συμβουλίου της) και στην σύζυγό του Μάριον. Οδηγός του μοιραίου αυτοκινήτου, ο Ιταλοαμερικάνος υποσμηνίας Μάριο Μουζάλι, που υπηρετούσε στην 22η Μοίρα Διαβιβάσεων της αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Ελληνικού.

Ο Σαράφης θα μεταφερθεί στην κλινική "Κυανούς Σταυρός", όπου, μια ώρα μετά, θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Η σύζυγός του θα μεταφερθεί βαριά τραυματισμένη στο Γενικό Κρατικό. Ευτυχώς, αυτή θα αποφύγει το μοιραίο.

Οι αντιδράσεις λαού και κομμάτων

Η είδηση του θανάτου του στρατηγού θα ταξιδέψει πολύ γρήγορα. Η εφημερίδα της ΕΔΑ "ΑΥΓΗ" - όπως και άλλες εφημερίδες - με έκτακτο παράρτημά της, αναγγέλλει τη θλιβερή είδηση κι ο κόσμος άρχισε να συρρέει στα γραφεία της, στην οδό Ομήρου, για να πληροφορηθεί. Σε λίγες στιγμές, το τρομερό νέο θα γίνει το κεντρικό ζήτημα συζήτησης σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Το λαϊκό ένστικτο, από την πρώτη στιγμή, αποφαίνεται ότι πρόκειται για σχεδιασμένη δολοφονία. "Τον φάγανε!", είναι η φράση που ακούγεται πιο συχνά, συνοδευόμενη από εκδηλώσεις αγανάκτησης και οργής για την αμερικάνικη επικυριαρχία στην Ελλάδα.

Στη Βουλή, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξουσιοδοτήσεων, την αναγγελία του θανάτου του στρατηγού θα κάνει ο Η. Ηλιού, σημειώνοντας ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΕΔΑ "εις ένδειξιν τιμής και σεβασμού προς τη μνήμην του εκλιπόντος... θα αποσυρθή της σημερινής συνεδριάσεως της επιτροπής". Ταυτόχρονα, ο Η. Ηλίου θα σημειώσει: "Ευχόμεθα το τραγικόν αυτό συμβάν, να δώση την ευκαιρίαν εις την ελληνικήν κυβέρνησιν και την εθνικήν αντιπροσωπείαν να ρυθμίση επιτέλους και να αποσεισθή από τη χώρα μας το αίσχος της ετεροδικίας". Τη θλίψη τους για το θάνατο του Στ. Σαράφη θα εκφράσουν και οι εκπρόσωποι όλων των πολιτικών κομμάτων.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, η Διοικούσα Επιτροπή της ΕΔΑ, με ανακοίνωσή της, θα αναγγείλει το θάνατο του στρατηγού και θα υπογραμμίσει, μεταξύ άλλων, την ανάγκη να καταργηθεί το "ατιμωτικό καθεστώς" της ετεροδικίας ("ΑΥΓΗ" 1/6/1957). Επίσης το ΚΚΕ, με δική του ανακοίνωση από την πολιτική προσφυγιά, θα χαρακτηρίσει "εθνική απώλεια" το γεγονός του θανάτου του Στ. Σαράφη και θα τονίσει: "Η απώλεια του στρατηγού Σαράφη προκάλεσε την οργή και αγανάκτηση του λαού, των πατριωτικών κομμάτων και οργανώσεων, κάθε Ελληνα πατριώτη, ενάντια στο καθεστώς της εθνικής υποδούλωσης, της ετεροδικίας, των εθνικών εξευτελισμών, ενάντια στην εγκατάσταση ατομικών βάσεων στη χώρα μας. Η απώλεια του άξιου γιου της πατρίδας μας στρατηγού Σαράφη θα δυναμώσει πιο πολύ στην καρδιά κάθε πατριώτη τη διάθεση και θέληση για παλλαϊκή πάλη, για απαλλαγή της πατρίδας μας από τα αμερικάνικα δεσμά, για να μπει η χώρα μας στο δρόμο της λεύτερης εθνικής ζωής, της προκοπής και της ειρήνης" (Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ, τόμος 8ος, σελ. 237 - 238). Ο στρατηγός κηδεύτηκε στις 3 Ιούνη του 1957. Η νεκρώσιμος ακολουθία έγινε στη Μητρόπολη και τον τιμημένο νεκρό συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία χιλιάδες λαού, αρχηγοί κομμάτων, βουλευτές, εκπρόσωποι των ΕΑΜ και ΕΔΕΣ, εκπρόσωποι κοινωνικών οργανώσεων, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών και πλήθος άλλων. Υπήρχαν, όμως, και απουσίες. "Από το ξόδι το εθνικό - έγραφε την άλλη μέρα στην πρώτη της σελίδα η "ΑΥΓΗ" - έλειψαν μόνο η υποτέλεια και η κυβέρνησίς της".

Ατύχημα ή πολιτική δολοφονία;

Το ερώτημα που χρόνια πλανάται γύρω από τον άδικο χαμό του Στ. Σαράφη είναι αν αυτός προήλθε από ένα απλό τροχαίο ατύχημα ή επρόκειτο για εκτέλεση σχεδίου δολοφονίας. Οι υποψίες ότι επρόκειτο για πολιτική δολοφονία εκφράστηκαν από την πρώτη στιγμή και δεν τις ενίσχυαν μόνο η ιστορία του στρατηγού, οι πατριωτικοί και πολιτικοί του αγώνες για τα δίκαια του λαού, η ηγετική πολιτική του δράση από τις γραμμές της ΕΔΑ, καθώς και οι συνθήκες του μετεμφυλιακού καθεστώτος στην Ελλάδα. Οι ίδιες οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες βρήκε το θάνατο ο Στ. Σαράφης, ήταν περίεργες, πράγμα που έκανε πολλούς, ακόμη και τις αστυνομικές αρχές, να μιλούν για "ανεξήγητο γεγονός" ("ΑΥΓΗ" 1/6/1957). Ας δούμε όμως το θέμα πιο συγκεκριμένα:

Το μοιραίο αυτοκίνητο χτύπησε τον Στ. Σαράφη και τη σύζυγό του, όταν διέσχιζαν την παραλιακή λεωφόρο, στον Αλιμο. Δε χτυπήθηκαν όμως στη μέση του δρόμου, αλλά όταν, σχεδόν, είχαν φτάσει στη διαχωριστική νησίδα που χωρίζει τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας. Το σπουδαιότερο δε είναι πως το αυτοκίνητο - φονιάς κινήθηκε κατά τέτοιο τρόπο, λες και επεδίωκε να χτυπήσει τα θύματά του. Ο οδηγός, υποσμηνίας Μάριο Μουζάλι, απέφυγε - ενώ μπορούσε - να κινηθεί προς τα δεξιά ή προς το μέσο της οδού, όταν είδε το ζεύγος Σαράφη. Για τις αστυνομικές αρχές μάλιστα, θεωρήθηκε πως ήταν αδύνατο να μην δει εγκαίρως τα θύματά του, αφού πρόβλημα ορατότητας δεν υπήρχε. Επίσης δεν κράτησε καν την αρχική του πορεία. Κινούμενος από την αρχή στο αριστερό μέρος της λεωφόρου παρέκκλινε το όχημα ακόμη αριστερότερα, με κατεύθυνση τη διαχωριστική νησίδα. Επιπλέον πρέπει να σημειώσουμε ότι δίπλα στο μοιραίο πράσινο αυτοκίνητο, στο δεξιό μέρος του δρόμου, εκινείτο ένα ακόμη αμερικάνικο αυτοκίνητο μαύρου χρώματος, το οποίο μετά το τραγικό συμβάν έσπευσε να εξαφανιστεί. Εξαφανίστηκαν επίσης, την ίδια στιγμή, και οι συνεπιβάτες του Μουζάλι. Οι αυτόπτες μάρτυρες μίλησαν τότε για δύο άτομα - συνεπιβάτες, ενώ ο ίδιος ο δολοφόνος κατέθεσε πως είχε στο αυτοκίνητο έναν μόνο συνεπιβάτη - συνάδελφό του.

Τα παραπάνω στοιχεία - καθώς και άλλα, όπως το γεγονός ότι ο Σαράφης παρακολουθούνταν από Αμερικάνους κλπ. - συνηγορούν στο συμπέρασμα πως ο στρατηγός Στ. Σαράφης δε βρήκε το θάνατο γιατί έπεσε θύμα τροχαίου, αλλά δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Και τη δολοφονία του, όπως άλλωστε είναι πασιφανές, σχεδίασαν και εκτέλεσαν οι Αμερικάνοι και οι σχετικές με τέτοιες δουλιές υπηρεσίες τους.

Τι συνέχεια είχε η υπόθεση; Ασφαλώς, δεν έγινε καμία έρευνα για να χυθεί άπλετο φως, να βρεθούν οι συνένοχοι - ηθικοί αυτουργοί. Ετσι έγινε κατορθωτό να συντηρηθούν οι αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα του συμβάντος, το οποίο και χαρακτηρίστηκε "ανθρωποκτονία εξ αμελείας". Η κυβέρνηση Καραμανλή, υποτελής στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, φρόντισε μόνο να κρατήσει κάποιους τύπους, ώστε να μην προκληθεί περισσότερο το λαϊκό αίσθημα. Τίποτα όμως παραπάνω. Κρατώντας δε σαφή πολιτική θέση απέναντι στο νεκρό στρατηγό και στο λαϊκό κίνημα που αυτός εξέφραζε, απέφυγε να παραστεί στην κηδεία του και απαγόρευσε να του αποδοθούν στρατιωτικές τιμές, παρόλο που αρχικά δόθηκε η εντύπωση ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο. Τέλος, ο δολοφόνος καταδικάστηκε το Γενάρη του 1958 για ανθρωποκτονία κλπ. από βαριά αμέλεια (!!!) σε 20 μήνες φυλακή και 20.000 δρχ. ψυχική οδύνη!!! Αυτό ήταν το μετεμφυλιακό καθεστώς. Αυτό είναι το αμερικανόδουλο κράτος της υποτέλειας και των εθνικών ταπεινώσεων. Ενάντια σ' όλα αυτά. αγωνίστηκε ο στρατηγός Σαράφης. Και αγωνίστηκε πιστά και αταλάντευτα ως το τέλος.

Γ. Π.

***

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΑΡΑΦΗΣ

Δοξασμένος στρατηγός του ΕΛΑΣ και του ελληνικού λαού

Πηγή: rizospastis.gr

Στη μακρόχρονη πορεία του, στην πολιτική ζωή του τόπου, στους στρατιωτικούς αγώνες, στις κάθε φορά επιλογές του, άγρυπνη και επίμονη υπήρξε η επιδίωξη της αντίδρασης και των ξένων να κερδίσουν στο δικό τους - ταξικό - πόλο, να πάρουν με το μέρος τους τον αθάνατο στρατηγό , σωστά αποτιμώντας τις αρετές του, με μια εξαίρεση: Την απέραντη αγάπη του Στέφανου Σαράφη στον ήρωα λαό μας, τη θέλησή του πρώτα το λαό να υπηρετήσει με συνέπεια, σ' αυτόν να προσφέρει τη γνώση, την εμπειρία, την παλικαριά, την ευθύτητά του και όλες τις άλλες αρετές που τον κοσμούσαν. Γι' αυτό, τον Στέφανο Σαράφη τον κέρδισε ο ΛΑΟΣ.

Σε κάθε περίπτωση που οι αρετές αυτές έρχονταν σε σύγκρουση με όποιες πρωτοβουλίες, προτάσεις, επιδιώξεις των αντιδραστικών δυνάμεων και των ξένων, ο στρατηγός Σαράφης ήταν σε θέση να βγάζει σωστά συμπεράσματα. Μόνιμη πυξίδα της πολιτικής και στρατιωτικής πορείας και των επιλογών του υπήρξε η αγάπη του στο λαό, η συνέπειά του απέναντι σ' αυτόν. Αυτή τον οδήγησε.

Οι διωγμοί κατά του Σαράφη , μετά το 1935, «βοήθησαν» να γνωρίσει καλύτερα τους κομμουνιστές, στην περίοδο της 4^ης Αυγούστου και - αργότερα - στην κατοχή.

Επιλέγει τον ΕΛΑΣ

Το Γενάρη 1943 ο στρατηγός Σαράφης βρίσκεται στη Θεσσαλία. Ολη του τη σκέψη απασχολούσε η δημιουργία ενωμένου αντάρτικου στρατού και συνεπώς η συνεργασία με ΕΑΜ και ΕΛΑΣ. Σύγκρουση με αυτές τις δυνάμεις σήμαινε εμφύλιο πόλεμο. Περιοδεύοντας τη Θεσσαλία, ο στρατηγός διαπίστωσε ότι αρκετοί από τους αξιωματικούς των ομάδων Κωστόπουλου, Σίμου Βλάχου κ.ά. πιο πολύ έβλεπαν σαν αντίπαλο το ΕΑΜ, παρά τον κατακτητή.

Με τις προκλήσεις Κωστόπουλου, το τμήμα του, μαζί και ο στρατηγός Σαράφης , αφοπλίζονται. Στη διάρκεια κράτησής τους διαπιστώνει ότι οι ΕΛΑΣίτες πιο πολύ φρόντιζαν τους αφοπλισμένους, παρά τον εαυτό τους. Σε συνάντηση με τον Τάσο Λευτεριά και τον Ηλία Μανιάτη τούς επετράπη ελευθερία κινήσεων.

Παρ' όλα αυτά, ενώ οι αφοπλισμένοι αξιωματικοί φοβούνταν για τη ζωή τους, ο Σαράφης συλλογιζόταν: Δεν έχω καμιά ψυχική επαφή μ' αυτούς. Καμιά αλληλεγγύη, μικροσυμφέροντα, εγωισμοί, έλλειψη κάθε πειθαρχίας και σεβασμού. «Συνέκρινα - γράφει -αυτούς, με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και το λαό και κατέληγα στο συμπέρασμα ότι κακώς πηγαίνουμε να φτιάξουμε ξεχωριστό στρατό, αντάρτικο στις διαταγές των Αγγλων. Οι ΕΛΑΣίτες αποδείχνονται ανώτεροι σε οργάνωση - πειθαρχία, θάρρος, αλληλεγγύη, συμπεριφορά στο λαό».

Στις 7 Απρίλη 1943 ανακοινώνεται στον Σαράφη ότι είναι ελεύθερος: Αν θέλετε, ελάτε στον ΕΛΑΣ ή κάντε ομάδα στη Θεσσαλία. Τα ίδια ακούει στη συνάντηση με ΑΡΗ και ΣΑΜΑΡΙΝΙΩΤΗ. Οχι, απαντά, ζητώ να αναλάβω υπηρεσία στον ΕΛΑΣ.

Ελεύθερος, κατεβαίνει - με ταξίδι ημερών - στην Αθήνα για συνάντηση με την ΚΕ του ΕΑΜ. Πριν ξεκινήσει, εντυπωσιάζεται από τη Συνέλευση 500 ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Κολοκυθιά: Με απόλυτη ισότητα, γράφει, έλεγαν ελεύθερα τη γνώμη τους όσοι ζήτησαν να μιλήσουν. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος οργάνωσης της Συνέλευσης, η πειθαρχία, η ελευθερία, η απλότητα. Η ορθή κρίση και η ώριμη σκέψη των ανταρτών. Η συμμετοχή τους στις αποφάσεις της διοίκησης. Φεύγοντας για Αθήνα, διακρίνει καθαρά στα πρόσωπα των ανταρτών που τον γνωρίζουν τη χαρά και τα αισθήματα της αγάπης τους.

Στην Αθήνα, μετά τη συνάντησή του με την ΚΕ του ΕΑΜ, οριστικοποιείται η θέση του στρατηγού Σαράφη στον ΕΛΑΣ. Υστερα από νέα πορεία 9 ημερών από Αθήνα, φτάνει στις 19 Μάη 1943, στην Καλοσκοπή Ρούμελης, όπου τον περίμενε ο ΑΡΗΣ. Σ' όλη αυτή τη διαδρομή εδραιώνει τις εντυπώσεις του για την ποιότητα του ΕΛΑΣ, το υψηλό ηθικό των ανταρτών, το θετικό ρόλο των οργανώσεων του ΕΑΜ. Την ίδια μέρα γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της Διοίκησης του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, που θα διευθύνει όλο τον αγώνα. Καμιά διαταγή Αγγλων δε θα εκτελείται πια χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Γενικού Στρατηγείου.

Η ανάπτυξη του αγώνα στην περίοδο που ακολούθησε ως την απελευθέρωση, βρήκε τον ΕΛΑΣ (χωρίς να υπολογίζονται οι δυνάμεις Αθήνας, Σάμου και Μυτιλήνης) με 43.700 οπλίτες και 5.240 αξιωματικούς. Από τους τελευταίους οι 2.300 προέρχονταν από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού. Οι υπόλοιποι ήταν καπεταναίοι (1.070), των σχολών του ΕΛΑΣ (1.270) ή αναγνωρισμένοι από την ΠΕΕΑ.

Μετακατοχικές διώξεις και αγώνες

Οι συνέπειες της αγγλικής επέμβασης στην Ελλάδα και σε συνέχεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού υπέβαλαν, μαζί με τους άλλους αγωνιστές και τον στρατηγό Σαράφη σε μεγάλες δοκιμασίες. Ο Σαράφης , που δύο φορές πιάστηκε, πριν βγει στον ΕΛΑΣ, από τους παλιούς κατακτητές και αφέθηκε σύντομα ελεύθερος, δέχτηκε στη χώρα μας όλη τη μισαλλοδοξία των μοναρχοφασιστών, ακόμα και παλιών συμπολεμιστών του.

Εκτοπίζεται στη Λήμνο, από το 1946 έως το 1948 και σε συνέχεια στη Μακρόνησο, όπου γνωρίζει από κοντά το εγκληματικό όργιο των ιδρυτών της, ανάμεσα στους οποίους φιγουράρουν παλιοί του γνώριμοι, όπως ο στρατηγός Βεντήρης, ο Παν. Κανελλόπουλος κ.ά.

Ο ελληνικός λαός, δύο χρόνια μετά, τιμώντας τους αγώνες του Στέφανου Σαράφη , τον εκλέγει βουλευτή, μαζί με άλλους 6 εξόριστους αγωνιστές του Αη-Στράτη και 3 ακόμα βουλευτές της ΕΔΑ, παρόλο που οι εκλογές του Σεπτέμβρη 1951, δύο χρόνια μόνο μετά τον εμφύλιο, γίνονται μέσα σ' ένα όργιο βίας, νοθείας και αποκλεισμών. Κόντρα όμως στη θέληση του λαού, καραδοκεί η λεγόμενη αδέκαστη δικαιοσύνη, που ακυρώνει την εκλογή των εξόριστων.

Ο ελληνικός λαός θα απαντήσει πάλι στις εκλογές του Φλεβάρη 1956, όπου, στους 132 βουλευτές της Δημοκρατικής Ενωσης, οι 18 είναι βουλευτές της ΕΔΑ κι ανάμεσά τους ο Σαράφης . Στη Βουλή ανοιχτά καταγγέλλει την εγκατάσταση ατομικών βάσεων των ΗΠΑ στη χώρα μας. Και στις 31 Μάη, 15 μόλις μήνες από την εκλογή του, η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία θα βάλει πάλι τη σφραγίδα της. Στη θέση όπου σήμερα στήθηκε το άγαλμα του στρατηγού στον Αλιμο, αυτοκίνητο με Αμερικανό λοχία θα σκοτώσει τον ένδοξο στρατηγό καθώς διέσχιζε το δρόμο...

Είναι η περίοδος του ψυχρού πολέμου, που η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία, κρατική, παρακρατική και του υποκόσμου, οργιάζει σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στις χώρες της Μεσογείου. Είναι αυτή που δεκάδες φορές δεν κατάφερε να εξοντώσει τον Φιντέλ Κάστρο. Είναι η τρομοκρατία που σκοτώνει ακόμα και δικούς τους, εκλεγμένους Προέδρους. Είναι αυτοί που, έξι χρόνια αργότερα, θα δολοφονήσουν , στις 22 Μάη 1963, τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Αυτοί που δολοφονούν πολιτικούς ηγέτες σε Ιταλία - Ισπανία κ.α. Είναι αυτοί που καπηλεύονται σήμερα την τρομοκρατία, που οι ίδιοι διδάσκουν και τη χρηματοδοτούν. Την οποία και σήμερα χρησιμοποιούν για να νομιμοποιήσουν σε διεθνή κλίμακα τα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στους λαούς.

Η δολοφονία του στρατηγού - στα 67 του χρόνια - συγκλόνισε τον ελληνικό λαό. Πολλοί από μας ζήσανε, προσωπικά, αυτές τις θλιβερές μέρες.

Την επόμενη της δολοφονίας του η ΚΕ του ΚΚΕ χαρακτηρίζει το θάνατο του στρατηγού ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ: Ο ελληνικός λαός, γράφει, έχασε από χθες έναν ηγέτη του, τον Γραμματέα της ΕΔΑ, στρατηγό Στέφανο Σαράφη , αρχηγό του δοξασμένου Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, του ΕΛΑΣ, που Αμερικανός αεροπόρος σκότωσε με το αυτοκίνητό του. Η ζωή του, ζωή αγνού πατριώτη, ήταν αφιερωμένη στο λαό, στην προκοπή του Εθνους μας. Ο στρατηγός Σαράφης , συνεπής, δημοκράτης, αντιτάχθηκε στα δικτατορικά καθεστώτα, γι' αυτό διώχτηκε από τη δικτατορία Πάγκαλου και Μεταξά, που τον κράτησε 3 χρόνια εξόριστο στη Μήλο.

Η αφοσίωσή του στην πατρίδα, οι στρατιωτικές του ικανότητες τον ανέδειξαν αρχηγό του ΕΛΑΣ. Το ξενόδουλο καθεστώς μεταχειρίστηκε κάθε μέσο για να λυγίσει τον στρατηγό Σαράφη . Να αποστερήσει το λαό και το αγωνιζόμενο έθνος από έναν λαοφιλή και συνεπή ηγέτη του. Ο στρατηγός Σαράφης και από το βήμα της Βουλής συνέχισε να αγωνίζεται με αυταπάρνηση για τα συμφέροντα του έθνους και του λαού. Πολέμησε με εθνική περηφάνια και αδιαλλαξία την ξενοκρατία. Ποτέ δε συμβιβάστηκε με τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό. Το παράδειγμά του θα διδάσκει, για πάντα, τις νεότερες γενιές...

Η απώλεια του άξιου γιου της πατρίδας μας δυναμώνει πιο πολύ στην καρδιά κάθε πατριώτη τη διάθεση και θέληση για παλλαϊκή πάλη. Για την απαλλαγή της πατρίδας μας από τα αμερικανικά δεσμά. Για να μπει η χώρα μας στο δρόμο της λεύτερης εθνικής ζωής, της προκοπής και της Ειρήνης.

Του
Κώστα ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ

8:23 π.μ.