Σήμερα ο Μίκης γιορτάζει τα 91α γενέθλια του. Χρόνια
πολλά!
Πέρασαν, αλήθεια, πενήντα έξη χρόνια από τότε που ακούσαμε
τις πρώτες νότες από τον «Επιτάφιο». Από τότε που μας έκλεψε την καρδιά,
παντρεύοντας την ποίηση του «δικού» μας Γιάννη Ρίτσου με τον ήχο και τους
δρόμους της μεγάλης λαϊκής μουσικής παράδοσης.
Έτσι γνωρίσαμε τον Μίκη Θεοδωράκη που μας συντροφεύει από
τότε στη χαρά και στη λύπη, στους έρωτες, στις αγωνίες, αλλά και στους αγώνες
για ένα καλύτερο αύριο. Είναι ο Μίκης, ο ογκόλιθος της μουσικής, ο Μίκης
που τον βλέπουμε και σήμερα στις επάλξεις, ο Μίκης που και σήμερα, στους
δύσκολους καιρούς, με τη μουσική του και την παρουσία του, μας δίνει
απαντοχή, ελπίδα και κουράγιο. Βάστα γερά Μίκη!
***
Μίκης Θεοδωράκης - Μιλώ
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα
σαπίζει η βροχή
(Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία
ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις
πληγές τους)
Μιλώ για τις ξυπόλυτες τις μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους
δρόμους
τους μαστροπούς ποιητές που σέρνονται τις νύχτες στα
κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα
ξημερώματα
(Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές
πλάκες)
Μιλώ για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των
μελλοθανάτων
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
π' αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματα Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τούς φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί γαλήνιοι το δρόμο παίρνουνε π' άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
(Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους)
Το βίντεο είναι απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ του Νίκου
Κούνδουρου "ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ", μια ταινία-ωδή στη λευτεριά.
***
Η κάθοδος των Δωριέων
– 1985
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Μια φυλακή, πώς μας φτάσαν ως εκεί,
μια φυλακή, η ζωή μου φυλακή.
Χωρίς ποινή, πώς μας φτάσαν ως εκεί
και δικαστή, η ζωή μου φυλακή.
Στου Μακρυγιάννη πριν προλάβεις να μιλήσεις,
Εγγλέζου βόλι σε γονάτισε,
μας κοίταζες με βλέμμα μελαγχολικό,
να σκεφτόσουνα θαρρείς πόσο λίγο η μέρα κράτησε...
Μες στις πλατείες ένας ένας καθισμένοι,
τη μοναξιά μας τη γραμμένη,
τη σφράγισες με βλέμμα μελαγχολικό,
ποιος θα πει το μυστικό στη ζωή μας τη χαμένη.
***
Τα πατροπαράδοτα
(α.') – 1974
Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης
Μουσική Μίκης Θεοδωράκης
Βάρα πενιά να τιναχτούν
τα λόγια από τα στήθια
να γίνουν τα σημερινά τραγούδια
παραμύθια.
Και τα πατροπαράδοτα
να γίνουν παραμύθια
και τα πατροπαράδοτα
να γίνουν πάλι αλήθεια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου