Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1. Έξι χρόνια αντιμέτωποι με την επιδρομή της
ευρωμνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ένα χρόνο μετά την πραξικοπηματική
ακύρωση του λαϊκού ΟΧΙ και την υπογραφή του 3ου μνημονίου από την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (με τις ψήφους και των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι) και
λίγο μετά την ψήφιση από τη βουλή του πακέτου των αντιδραστικών τομών για το
πρώτο μέρος της πρώτης αξιολόγησης με εξαιρετικά αναντίστοιχες εργατικές λαϊκές
αντιδράσεις, οι δυνάμεις της κυβέρνησης κι ευρύτερα του συστήματος ισχυρίζονται
πως η σταθερότητα επιστρέφει στη χώρα. Εννοούν, βέβαια, πως η στρατηγικής
σημασίας αναδόμηση του ελληνικού καπιταλισμού (στο πλαίσιο της ΕΕ) προχωρά
απρόσκοπτα. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται να είναι έτσι, καθώς οι αντιστάσεις
μοιάζουν υποτονικές, η απογοήτευση και το «δεν γίνεται τίποτα» κυριαρχεί μέσα
σε πλατιά τμήματα των εργαζομένων, η νεολαία πιέζεται δραματικά μέσα στην πρέσα
της ανεργίας – μετανάστευσης, ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός σαπίζει και
χρεοκοπεί, ακόμα και το δυναμικό του κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς
δείχνει να κλονίζεται. Τα παλιά καύσιμα, του ρηχού αντιμνημονιακού αγώνα με
στόχο μια κυβερνητική αλλαγή εντός της ΕΕ και του συστήματος, εξαντλήθηκαν. Τα
όπλα του παλιού φθαρμένου κινήματος και οι ιδέες μιας ηττημένης Αριστεράς της
διαχείρισης ή της διαμαρτυρίας πέφτουν σε αχρηστία.
Θα εθελοτυφλούσε, ωστόσο, όποιος δεν έβλεπε μέσα στην θερινή
«ηρεμία» τα σύννεφα νέων κοινωνικών θυελλών που συγκεντρώνονται, όποιος
δεν ακούει την εργατική λαϊκή οργή που συσσωρεύεται, την αναζήτηση βαθύτερων
απαντήσεων από μειοψηφικά, αλλά κρίσιμα για την προσπάθεια ανασυγκρότησης του
εργατικού κινήματος και της Αριστεράς τμήματα, όποιος δεν διαβλέπει τις
δυνατότητες νέων ανώτερων αναμετρήσεων (καθώς η κρίση του ελληνικού και
ευρωπαϊκού καπιταλισμού δεν ξεπερνιέται) και τους κόμβους αυτών των νέων
συγκρούσεων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αποτελεί -στην φάση αυτή- την κύρια
επιλογή του κεφαλαίου και της ΕΕ για το πέρασμα των αντιδραστικών καπιταλιστικών
αναδιαρθρώσεων. Όμως, και αυτή η πολιτική επιλογή του συστήματος είναι
καταδικασμένη να προσκρούσει στα βράχια, και μάλιστα όχι στο μακρινό μέλλον:
Έρχονται νέα σφαγιαστικά μέτρα, και ειδικά το εργασιακό που κτυπά τους
εργαζόμενους και μάλιστα στον πυρήνα της σχέσης εκμετάλλευσης. Η πορεία
μνημονιακής κατεδάφισης μισθών, συντάξεων, δικαιωμάτων και ελευθεριών θα
συνεχισθεί, με τον δημοσιονομικό «κόφτη» και τα άλλα μέτρα αυτόματης
ενεργοποίησης να επικρέμονται ως λαιμητόμος. Τώρα αρχίζουν να υλοποιούνται και
να πλήττουν το λαό και όσα ψηφίστηκαν με τους πρόσφατους νόμους. Αναπτύσσεται
ήδη η διπλή λαϊκή οργή και για την ακολουθούμενη πολιτική και για
την κοροϊδία, την πολιτική απάτη που εισέπραξε ο κόσμος της δουλειάς από τον
ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον βαθιάς κρίσης της ΕΕ,
συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης και έντασης των ιμπεριαλιστικών
ανταγωνισμών και των πολεμικών απειλών.
[…]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου