Λεωνίδας Βατικιώτης
Πηγή: «Επίκαιρα» από vathikokkino.gr
Προβληματισμό και βαθιά ανησυχία προκάλεσε τουλάχιστον στην
Ευρώπη η «Λευκή Βίβλος» για τον γερμανικό στρατό με συντάκτη το Βερολίνο, που
είδε το φως της δημοσιότητας. Ακόμη κι αυτά τα μικρά αποσπάσματα που
«διέρρευσαν» ξυπνούν τους χειρότερους εφιάλτες…
Με βάση το δημοσίευμα των Financial Times της 2ας Μαΐου 2016, η «Λευκή Βίβλος» αναφέρει: «Η γερμανική πολιτική ασφάλειας εκτείνεται επίσης πέραν της χώρας… Η Γερμανία επιθυμεί να συμμετέχει έγκαιρα, αποφασιστικά και ουσιαστικά ως ηγέτιδα δύναμη στις διεθνείς διαμάχες, να αναλάβει ευθύνη και να αξιώσει την ηγεσία»! Σωστά διαβάσατε! Η Γερμανία δεν θέλει μόνο να σπάσει τις μεταπολεμικές απαγορεύσεις που της επιβλήθηκαν ως τιμωρία για τα 60 εκατομμύρια νεκρούς που προκάλεσε η φονική μηχανή της την τελευταία φορά που βγήκε εκτός συνόρων, αλλά θέλει και να ηγηθεί του ευρωπαϊκού στρατού, που σιγά σιγά και εν κρυπτώ συγκροτείται.
Αναγνωρίζεται, ωστόσο, ότι «η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού
στρατού απέχει σημαντικά, αποτελεί όμως στρατηγική ανάγκη να εφαρμόσουμε
σημαντικά βήματα για να ανοίξουμε τον δρόμο σε αυτή την κατεύθυνση». Η
προετοιμασία του εδάφους ξεκινά από το εσωτερικό. Έτσι, η Γερμανία αξιολογεί
αρνητικά την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, γράφοντας στη «Βίβλο» ότι «είναι
οργανωμένη εθνικά και σοβαρά κατακερματισμένη».
Πρόκειται για μια διατύπωση που υπονοεί την ανάγκη
ευρωπαϊκής ενοποίησης της αμυντικής βιομηχανίας, η οποία εύκολα πλέον
καταλαβαίνουμε ότι περιγράφει έναν χορό εξαγορών και συγχωνεύσεων, ο οποίος θα
καταλήξει στην υπερτροφική ανάπτυξη της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας και
στο κλείσιμο ή τον μαρασμό των εθνικών αμυντικών βιομηχανιών. Χωρίς κίνδυνο
μπορούμε να προβλέψουμε ότι το κόστος που θα πληρώσουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες
από τα νέα επεκτατικά γερμανικά σχέδια θα είναι τεράστιο, καθώς οι πολεμικές
βιομηχανίες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη, έχουν τη δυνατότητα
να παράγουν και άλλα είδη, στηρίζοντας την εγχώρια παραγωγή, την τεχνογνωσία
και προπαντός την απασχόληση. Τα οφέλη που θα εισπράξει το Δ” Ράιχ επομένως θα
εκτείνονται πολύ πέραν των εξαγωγών αρμάτων, τυφεκίων και άλλου πολεμικού
υλικού.
Ωστόσο, η αμοιβαιότητα και οι συνέργειες που προβλέπονται
στη «Λευκή Βίβλο» του Βερολίνου αφορούν στους πάντες πλην του… ίδιου του
Βερολίνου.
Ενώ, για την ακρίβεια, αναφέρει ότι «είναι ανάγκη οι
στρατιωτικές ικανότητες από κοινού να σχεδιάζονται, να αναπτύσσονται, να
διοικούνται, να προχωρούν σε προμήθειες και να επιχειρούν αυξάνοντας τη
διαλειτουργικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ευρώπης και βελτιώνοντας περαιτέρω
την ικανότητα της Ευρώπης να δρα», αμέσως παρακάτω σημειώνει ότι αυτό δεν
προσκρούει στην «τεχνολογική κυριαρχία της Γερμανίας». Με άλλα λόγια, το
Βερολίνο θέλει όχι απλώς να έχει λόγο, αλλά και να διοικεί τους στρατούς όλης
της Ευρώπης και την ίδια ώρα κανένας άλλος αξιωματικός ή χώρα να μην διαθέτει
πρόσβαση στα δικά του μυστικά!
Κρύβουν τη «Λευκή Βίβλο»
Είναι σίγουρο ότι όταν δοθεί στη δημοσιότητα ολόκληρο το
κείμενο θα βρεθούμε αντιμέτωποι με πολλές ακόμη εκπλήξεις. Το Βερολίνο απέφυγε
να το δημοσιοποιήσει για να μην δώσει επιπλέον επιχειρήματα, ενόψει του
δημοψηφίσματος στη Βρετανία, σε όσους ποτέ δεν χώνεψαν τη Γερμανία στη Γηραιά
Αλβιόνα και, το σημαντικότερο, δεν… ξεχνούν ότι τον 20ό αιώνα ήταν και τις δύο
φορές σε αντίπαλα στρατόπεδα! Κι αυτό καθώς είναι προφανές ότι η προώθηση των
γερμανικών στρατιωτικών συμφερόντων επ” ουδενί συμβαδίζει με τα συμφέροντα των
υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Και ειδικά κράτη όπως η Βρετανία, με αυτοκρατορικό
παρελθόν και με δική τους ατζέντα στη διεθνή πολιτική, δεν επιθυμούν κατ”
ουδένα τρόπο να δέχονται διαταγές και καψώνια από το Βερολίνο.
Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε ότι τα γερμανικά σχέδια, όσο κι
αν τα ενδύουν οι αρχιτέκτονές τους με ωραία λόγια περί ειρήνης και άλλα τέτοια
εύηχα, ισοδυναμούν με αποσταθεροποίηση και πολέμους. Η Γερμανία δεν θέλει έναν
στρατό για να προστατεύει τα σύνορά της από επιβουλές εχθρικών στρατών,
περίπτωση κατά την οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι είναι ζωτικό της
δικαίωμα να αποτινάξει από πάνω της τις απαγορεύσεις της μεταπολεμικής περιόδου
-που πρέπει να ομολογήσουμε ότι εξασφάλισαν στην Ευρώπη την πιο μακροχρόνια
περίοδο ειρήνης και σταθερότητας. Η Γερμανία, και το ίδιο ισχύει και για την
Ιαπωνία -τον άλλο μεγάλο ηττημένο του Β” Παγκοσμίου Πολέμου-, αναπτύσσει
στρατιωτικές δομές για εξωτερικές επεμβάσεις. Το Βερολίνο, μάλιστα, όπως
ανακοίνωσε πρόσφατα η υπουργός Άμυνας της χώρας, Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν,
αύξησε τον αριθμό των στρατιωτών του κατά 7.000, ακυρώνοντας έτσι μια τάση
μείωσης του αριθμού των ενόπλων του από 585.000 άτομα κατά την ενοποίηση σε
177.000 τώρα.
Δηλωτική επίσης των βλέψεων είναι και η αύξηση των ετήσιων
πολεμικών δαπανών της Γερμανίας από 34,3 δις ευρώ τώρα (αντιπροσωπεύοντας ένα
σχετικά με άλλες χώρες της ΕΕ χαμηλό ποσοστό της τάξης του 1,2% του ΑΕΠ) σε
39,2 δις μέχρι το 2020. Η σχεδιαζόμενη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών
ανταποκρίνεται στο αίτημα που διατύπωσε από το Ανόβερο ο Αμερικανός πρόεδρος,
Μπαράκ Ομπάμα, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Γερμανία, προς τις ευρωπαϊκές
χώρες, να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στο ποσοστό-στόχο του 2% που
θέτει το ΝΑΤΟ. Ήταν μια έκκληση που δεν δικαιώνει όσους επιχειρούν να ταυτίσουν
τον πρώτο μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ με μια βελούδινη εξωτερική πολιτική, που
υποτίθεται ότι αποστρέφεται τη χρήση βίας…
Η εντατική πλέον προώθηση των γερμανικών επιθετικών,
στρατιωτικών βλέψεων δεν υλοποιείται σε κενό αέρα. Από το 2003 σχεδόν σε όλες
τις εξωτερικές αποστολές του ευρωστρατού, που φτάνουν τις 37, οι Γερμανοί είχαν
πρωταγωνιστικό ρόλο, στο Ιράκ εκπαιδεύουν Κούρδους μαχητές για να πολεμήσουν το
Ισλαμικό Κράτος, στο Μάλι έχουν εμπλακεί ενεργά σε μάχες με τους τζιχαντιστές,
ενώ διεθνές σοκ είχε προκαλέσει η φωτογραφία Γερμανών στρατιωτών από το
Αφγανιστάν που έπαιζαν με μια νεκροκεφαλή. Τέτοια κατορθώματα θα ζήλευαν ακόμα
και οι SS!
Συνένωση με τον ολλανδικό στρατό
Ποιοτικά ανώτερη εξέλιξη, ωστόσο, χαρακτηρίστηκε η
προσπάθεια του γερμανικού και του ολλανδικού στρατού να συνενωθούν, αποτελώντας
πιθανότατα τον πυρήνα του μελλοντικού κοινού ευρωπαϊκού στρατού. Σε αυτό το
πλαίσιο η ολλανδική 43η μηχανοκίνητη ταξιαρχία εντάχθηκε υπό γερμανικές
διαταγές ως τμήμα της 1ης γερμανικής θωρακισμένης μεραρχίας, ενώ ναυτικές
δυνάμεις της Γερμανίας περιήλθαν υπό ολλανδικές διαταγές, ώστε να φαίνεται ότι
υπάρχει αμοιβαιότητα. Με βάση δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου, και η Τσεχία
βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις να εντάξει τον στρατό της υπό τις διαταγές του Δ”
Ράιχ. Όλα αυτά προωθούνται δε χωρίς μεγάλη δημοσιότητα, παρότι δημιουργούν
τετελεσμένα για όλες τις χώρες της ΕΕ, που επισήμως έχουν συμφωνήσει στο
πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας σε μια Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας,
η οποία αντικατέστησε την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας που υπήρχε ως
τότε. Στη Συνθήκη της Λισαβόνας, μάλιστα, εισάγεται για πρώτη φορά και όρος που
παραπέμπει στο άρθρο 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ, όπου αναφέρεται ότι αν ένα
κράτος-μέλος της ΕΕ δεχτεί ένοπλη επίθεση μπορεί να στηρίζεται στη βοήθεια των
άλλων κρατών, που είναι υποχρεωμένα να το βοηθήσουν.
Όπως ακριβώς η οικονομική άνοδος της Γερμανίας συντελέστηκε
σε βάρος των άλλων χωρών, σηματοδοτώντας την παραπέρα επιδείνωση της θέσης τους
στην ενωμένη κατά τ” άλλα Ευρώπη, έτσι και τώρα η άνοδος του γερμανικού
μιλιταρισμού εγκυμονεί νέους κινδύνους. Τόσο για τους ευρωπαϊκούς λαούς όσο και
διεθνώς. Γι’ αυτό τον λόγο ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας είναι αρνητική
εξέλιξη που πρέπει να αποφευχθεί!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου