Του Τσαρτσιανίδη Παναγιώτη
Μια πολιτική έκφραση υπερσυντηρητική, αποπροσανατολιστική, πρόχειρη, χωρίς δυνατότητες, συγκεντρωτική, με κραυγές, φωνές και μπόλικα συνθήματα, μπροστά στις κάμερες.
Μια πολιτική έκφραση που εμφανίζεται ως νέο καθεστώς.
Ένα καθεστώς που δεν πρέπει ποτέ να συνηθίσουμε.
Ποτέ !
Πολλοί μετάνιωσαν και ακόμη περισσότερο θα μετανιώσουν στο μέλλον, για την όποια στήριξη στα φανερά ή στα κρυφά.
Για το επίμαχο θέμα;
Όλοι καταλαβαίνουμε τα της υπόθεσης «Δούκη» στην Καστόρια.
Ο Δημήτρης Σαββόπουλος έχει δίκιο.
Τα περί «εθελοντών» με θεσμικό ρόλο δεν πιάνουν.
Οι εποχές μας ανάγκασαν να είμαστε περισσότερο καχύποπτοι και λιγότερο ηλίθιοι από άλλοτε.
Να υπενθυμίσουμε στους κοινωνικά «ευαίσθητους» ότι η φτώχια, η ανέχεια, η ανεργία, η κρίση, που προκαλεί το σύστημα, είναι πραγματικά δεδομένα για τον Έλληνα πολίτη, και όχι σίριαλ στην τηλεόραση που το βλέπεις όποτε θες.
Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα συνονθύλευμα «έγκριτων» τσαμπουκάδων, απερίγραπτης αισθητικής, χωρίς μέλλον.
Αλήθεια τι σημαίνουν όλα αυτά για το μέλλον της Δυτικής Μακεδονίας και των πολιτών της;
Τι έχουν ακόμη να δουν τα μάτια μας, μιας και βρισκόμαστε μόνο στην αρχή;
Το μόνο σίγουρο το λέει ο τίτλος του άρθρου.
Δεν έχουν καμία σχέση με καμία αριστερά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου