Ενα παιδί αόρατο και αζήτητο

Στα αζήτητα του νεκροτομείου του νοσοκομείου Γεννηματάς της Θεσσαλονίκης παρέμεινε επί πολλές μέρες το πτώμα της 11χρονης Στέφκα από τη Βουλγαρία.

Η Στέφκα ήταν ένα παιδί των φαναριών και το στέκι της ήταν η νησίδα της οδού Λαγκαδά, ενός δρόμου με μεγάλη κίνηση, λίγο πριν τη διασταύρωση με την Εγνατία. Σκούπιζε με ένα πανί τα παρμπρίζ των αυτοκινήτων, μάζευε πενταροδεκάρες και παρέδιδε τακτικά την είσπραξη στους προστάτες της.

Κατά καιρούς η Στέφκα δραπέτευε. Στα σκουπίδια είχε βρει ένα σαραβαλιασμένο ποδήλατο με στραβωμένη ζάντα κι έκανε βόλτες στο δρόμο-καρμανιόλα. Το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης, ενώ έκανε ποδήλατο, τη χτύπησε ένα σχολικό λεωφορείο και τραυματίστηκε θανάσιμα.

Κι έτσι αρχίζει η δεύτερη περιπέτεια της μικρής Στέφκα. Τίνος είναι το παιδί; Ποιο το ονοματεπώνυμό της; Ποιος θα τη θάψει;

Σύμφωνα με ό,τι γράφτηκε, μια Βουλγάρα κυρία που εμφανίστηκε στο νοσοκομείο σαν γιαγιά της, δεν ήταν γιαγιά της. Το κοριτσάκι ζούσε σε ένα παράπηγμα μαζί με ένα ζευγάρι και άλλα έξι παιδιά. Χωρίς ρεύμα, νερό και τουαλέτα. Ακόμα και η πόρτα, λένε, δεν έκλεινε. Τα παιδιά κοιμόντουσαν κατάχαμα πάνω στο τσιμέντο.

Ένας φαρμακοποιός (υπαρκτό πρόσωπο), που το φαρμακείο του βρίσκεται στην οδό Λαγκαδά, έστειλε ένα γράμμα στο σάιτ του Πιτσιρίκου στο οποίο μιλά για τη μικρή τσιγγάνα Μαρία -αργότερα έμαθαν ότι τη λέγανε Στέφκα.

Για το ίδιο παιδί μίλησε στο πρακτορείο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Βαλμπόνα Χιστούνα από την κοινωνική οργάνωση υποστήριξης νέων “Άρσις” που εκπονεί πρόγραμμα για τα “παιδιά των φαναριών”.

Όπως αποκαλύπτει η κ. Χιστούνα, η Στέφκα ήταν τσιγγάνα και είχε έρθει από την Βουλγαρία στην Ελλάδα πριν από περίπου δύο χρόνια. Ζούσε σε ένα διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη μαζί με συγγενείς της και όσες φορές την είχαν προσεγγίσει από την “Αρσις” αρνιόταν να πάει σχολείο και να μιλήσει περισσότερο για την οικογένειά της.

«Το κορίτσι είχε έρθει στο κτίριο όπου στεγάζεται η ‘Άρσις’ για να πάρει κάποια τρόφιμα, μαζί με τον μικρότερο αδερφό της. με τον οποία μάλιστα, δούλευαν στα φανάρια», αναφέρει η κ.Χιστούνα τονίζοντας ότι το τραγικό δυστύχημα είναι ενδεικτικό των σοβαρών κινδύνων που ελλοχεύουν για όσα παιδιά ωθούνται στη ζητιανιά.

Με λιγοστές εξαιρέσεις η είδηση πέρασε στα ψιλά των χάρτινων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Για το «αόρατο παιδί», που έζησε αόρατο στο περιθώριο της κοινωνίας, «μέσα στις κακουχίες και στον πόνο» έγραψε ένα πικρό κείμενο ο Νίκος Νούλας στο Δρόμο της Αριστεράς (25-1).

Στη βικτωριανή Αγγλία, βρέθηκε ένας Ντίκενς να μιλήσει για τα «παιδιά των φαναριών» της εποχής του. Στη σημερινή Ευρώπη, η αλήθεια γίνεται μελόδραμα.

Το αόρατο παιδί, το αζήτητο νεκρό παιδί. Η Στέφκα δεν είναι το μοναδικό αόρατο πλάσμα στον ηχηρό εικονικό κόσμο των ΜΜΕ. Οι αόρατοι είναι πολλοί, όμως δεν είναι απαραίτητο να συντριβούν.

Πηγή: mao.gr

10:35 μ.μ.