ΦΟΡΟΙ, ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ

Το τελευταίο μέρος του κειμένου:

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ

Μια και πολύ σας κούρασα σήμερα με ένα τόσο μεγάλο άρθρο είπα να κάνω μια περίληψη για μαζευτούν λίγο όσα μέχρι τώρα προσπάθησα να τεκμηριώσω. Μια μαζεμένη εικόνα για τα φορολογικά έσοδα του ελληνικού δημοσίου παρουσιάζεται στα τρία επόμενα διαγράμματα. Στο διάγραμμα 18 βλέπουμε πως τα συνολικά φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα είναι αρκετά μικρότερα από το μέσο όρο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ.

Στο επόμενο διάγραμμα βλέπουμε τους φόρους στα εισοδήματα και στα κέρδη το 2008 σαν ποσοστό του ΑΕΠ στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ. Διαπιστώνουμε πως η Ελλάδα βρίσκεται στις κατώτερες θέσεις. Κάτω και από την Πολωνία.

Διάγραμμα 19

Αντίθετα από τη φορολόγηση των κερδών και των εισοδημάτων το ελληνικό κράτος τα καταφέρνει πολύ καλά στη φορολόγηση των αγαθών και των υπηρεσιών. Στην έμμεση δηλαδή φορολογία. Εκεί που το φόρο τον πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα πιο χαμηλά εισοδήματα οι κυβερνήσεις μας είναι εξαιρετικά αποφασιστικές και αποτελεσματικές όπως φαίνεται και στο επόμενο διάγραμμα όπου η Ελλάδα καταλαμβάνει μια πολύ καλή θέση και πάνω από το μέσο όρο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ.

Διάγραμμα 20

Όλα τα δεδομένα μας οδηγούν αβίαστα στα εξής συμπεράσματα:

1.             Τα συνολικά φορολογικά έσοδα του ελληνικού δημοσίου βρίσκονται κάτω τόσο από το μέσο όρο της ΕΕ όσο και από το μέσο όρο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ.

2.             Το φορολογικό πλαίσιο έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε τα φορολογικά βάρη να τα σηκώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και τα χαμηλότερα γενικά εισοδηματικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό επιτυγχάνεται με

Α) Την υψηλή σχέση έμμεσων προς άμεσους φόρους.

Β) Τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές των εργαζόμενων.

Γ) Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δύσκολα αποκρύπτουν τα εισοδήματά τους.

3.             Τα έσοδα από τη φορολογία των φυσικών προσώπων είναι πολύ χαμηλά στην Ελλάδα. Αυτό οφείλεται στην πραγματική φοροδιαφυγή του μεγάλου ποσοστού των αυτοαπαχολούμενων αλλά και στους χαμηλούς ανώτατους συντελεστές φορολόγησης.

4.             Η κατάρρευση των φορολογικών εσόδων του δημοσίου από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 οφείλεται κυρίως στη ραγδαία μείωση των συντελεστών φορολόγησης των εταιρικών κερδών, στο αφορολόγητο των μερισμάτων και στην ασύδοτη δράση των μεγάλων επιχειρήσεων και ιδιαίτερα των πολυεθνικών.

Ίσως υποθέσει κάποιος πως το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης του δημοσίου χρέους να άλλαξε την κατάσταση στο ζήτημα των φορολογικών εσόδων μια και αίτιο της κρίσης, που πήρε τη μορφή του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα, και του υπερδανεισμού του ελληνικού δημοσίου δεν ήσαν οι υψηλές του δαπάνες αλλά τα χαμηλά του έσοδα. Πράγματι άλλαξαν πολλά. Όχι όμως προς την κατεύθυνση που θα ήταν λογικό να αλλάξουν αλλά προς την αντίθετή της. Η κρίση αποτελούσε μια χρυσή ευκαιρία για το κεφάλαιο να αλλάξει τα πάντα προς όφελός του και η επίθεση ξεκίνησε έχοντας πολλούς στόχους. Μείωση του εισοδήματος των εργαζόμενων μέσω της ονομαστικής μεγάλης μείωσης των μισθών. Μείωση του κοινωνικού μισθού και του συνόλου των κοινωνικών παροχών. Μείωση των συντάξεων και των κάθε είδους δικαιωμάτων. Δεν αρκούνταν όμως σε αυτά.

Η ευκαιρία ήταν μοναδική και η εκμετάλλευσή της πρέπει να είναι πλήρης και απόλυτη από τη μεριά του κεφαλαίου και των πολιτικών υπηρετών του. Ένα από τα βασικά αίτια των χαμηλών φορολογικών εσόδων του ελληνικού δημοσίου, η χαμηλή δηλαδή φορολόγηση του κεφαλαίου, όχι μόνο έπρεπε να παραμείνει στο απυρόβλητο αλλά με το πρόσχημα των επενδύσεων μειώθηκε και άλλο ο συντελεστής φορολόγησής του ευρισκόμενος πλέον στο 20% χαμηλότερος και από αυτόν της Εσθονίας (Διάγραμμα 21)!

Εντυπωσιακά πράγματα δηλαδή. Ενώ ένα από τα βασικότερα αίτια του υπερδανεισμού του ελληνικού δημοσίου είναι η φορολογική ασυδοσία του κεφαλαίου στο όνομα της καταπολέμησης των αποτελεσμάτων που προκάλεσε μειώνεται κι άλλο η φορολόγησή του. Και δεν μείναμε μόνο εκεί. Στο νέο φορολογικό σχέδιο που ετοιμάζεται η διακηρυγμένη θέση των κυβερνητικών κομμάτων είναι η μείωση του συντελεστή φορολογίας των εταιρικών κερδών στο 15%! Στον αντίποδα βρίσκεται βέβαια η φορολόγηση των χαμηλότερων εισοδηματικών κλιμακίων κυρίως μέσω της έμμεσης φορολόγησης. Ο ανώτατος συντελεστής ΦΠΑ στην Ελλάδα είναι από τους υψηλότερους στην ευρωζώνη (Διάγραμμα 22).

Η άμεση επιπλέον φορολογική επιβάρυνση των χαμηλότερων εισοδηματικών κλιμακίων - μισθωτών, συνταξιούχων και των χαμηλότερων τμημάτων των αυτοαπασχολούμενων και των επαγγελματιών - εξαντλείτο μέχρι τώρα στην επιβολή διαφόρων έκτατων, υποτίθεται, μέτρων. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό και η άγρια φορολόγηση αυτών των τμημάτων πρέπει να πάρει θεσμικό χαρακτήρα και να παγιωθεί μέσα από ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Τα σενάρια που βρίσκονται υπό συζήτηση προβλέπουν, πέρα από τη μείωση των συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου, την αύξηση των φόρων στα χαμηλότερα εισοδήματα και τη μείωση στα ανώτερα.

Στόχος του κυβερνητικού επιτελείου και των υποβολέων του δεν είναι η φοροδιαφυγή και η πάταξή της. Στόχος του είναι η δημιουργία μιας νέας κοινωνικής κατάστασης που θα αντανακλά τη νέα φάση του καπιταλισμού. Τη φάση του παρασιτισμού. Στη νέα αυτή κατάσταση η εργασία θα είναι απολύτως υποταγμένη στο κεφάλαιο και οι εργαζόμενοι υποταγμένοι και παθητικοί θα αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τις αποφάσεις για τη ζωή τους που θα λαμβάνονται από διορισμένους οργανισμούς του κεφαλαίου. Σε μια οικονομία που έχει ουσιαστικά καταρρεύσει είναι απλά αδύνατη η συλλογή φόρων. Τα μεσαία και χαμηλότερα μικροαστικά στρώματα που φοροδιέφευγαν έχουν πλέον, σε σημαντικό ποσοστό τους, εξαιρετικά μειωμένα εισοδήματα. Η δυνατότητά τους να ανταποκριθούν στις όλο και αυξανόμενες φορολογικές υποχρεώσεις του είναι πλέον ανύπαρκτη. Στόχος των κυβερνητικών επιλογών είναι οι όποιες καταθέσεις τους να εξαντληθούν πριν τους οδηγήσουν στην καταστροφή και την ένταξή τους στη στρατιά των φτωχών και των ανέργων που θα πιέζουν ακόμη περισσότερο τους μισθούς ενώ στη θέση τους θα αναπτυχθούν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα θα εμπεδώνεται ένα κλίμα φορολογικής ασυλίας του κεφαλαίου σαν κοινωνική αναγκαιότητα. Όσον αφορά τους εργαζόμενους στόχος των μεθοδευμένων στοχεύσεων στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις, στις κοινωνικές παροχές, στα δημόσια αγαθά και στη φορολογία είναι η φτωχοποίησή τους και η δημιουργία και αποδοχή μιας κατάστασης που μόλις και θα τους επιτρέπει την επιβίωση.

Το σχέδιο που υλοποιείται κατά την τελευταία τριετία είναι επομένως στοχευμένο και συγκεκριμένο. Αποσκοπεί στη φτωχοποίηση και καθυπόταξη της εργασίας, στην καταστροφή μεγάλου μέρους των αποκαλούμενων μεσαίων στρωμάτων και στην ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την αύξηση της εξουσίας του και την ενίσχυση των στοιχείων του με την αρπαγή του δημόσιου πλούτου, των δημόσιων επιχειρήσεων και αγαθών και των δημόσιων υποδομών. Το υλοποιούμενο σχέδιο είναι τόσο φιλόδοξο και ριψοκίνδυνο που το θεωρώ πολύ δύσκολο να οδηγηθεί σε επιτυχία. Και αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι πως η ίδια η οικονομία και η κοινωνία θα καταρρεύσουν κάτω από το βάρος των συνειδητών αλλά παντελώς άστοχων και βίαιων παρεμβάσεων. Ο δεύτερος είναι η αντίδραση όλων εκείνων των τεράστιων τμημάτων του πληθυσμού που οδηγούνται στην καταστροφή και στη βίαιη και πολύ μεγάλη φτωχοποίηση,. Είναι πάρα πολύ πιθανό να αντιδράσουν πριν εμπεδωθεί η νέα κατάσταση που θα οδηγήσει σε απάθεια.

Το ζητούμενο και στις δύο περιπτώσεις αλλά και στον πιθανότερο συνδυασμό τους η κοινωνική αντίδραση να πάρει εκείνα τα χαρακτηριστικά της ρήξης με τον αίτιο των προβλημάτων, τον καπιταλισμό.

ΦΟΡΟΙ, ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ.pdf
Πηγή: eparistera

9:56 μ.μ.