Δεν το ‘χει μες στη μοίρα του ν’
ακούσει
Μαντατοφόρους που ‘ρχονται να πούνε
Πως τόσος πόνος στη ζωή πήγαν στην άβυσσο
Για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη
Να καταλύομαι ώριμος από καθοσίωση λύπης και να πράττω μες στην ομορφιά της δυστυχίας μου.
Απελπίσου τέλος πάντων ως άνθρωπος,
ορθώσου στα νύχια της αγωνίας,
Πάντα να ρίχνεις στις πληγές σου νέο κουράγιο
Θα ‘ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως
μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή
-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,
Μαντατοφόρους που ‘ρχονται να πούνε
Πως τόσος πόνος στη ζωή πήγαν στην άβυσσο
Για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη
Γ. Σεφέρης
*** Να καταλύομαι ώριμος από καθοσίωση λύπης και να πράττω μες στην ομορφιά της δυστυχίας μου.
Ν. Καρούζος
*** Απελπίσου τέλος πάντων ως άνθρωπος,
ορθώσου στα νύχια της αγωνίας,
γίνου διάττορος
Ν. Καρούζος
*** Πάντα να ρίχνεις στις πληγές σου νέο κουράγιο
Να ανάβει η μάχη, να νικήσεις…
Βύρων Λεοντάρης
*** Θα ‘ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως
μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή
-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,
άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως….”
Βύρων Λεοντάρης

0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου