• ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

    Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

    Βιομηχανία θανάτου ή, αλλιώς, ιμπεριαλισμός και φασισμός! (4)

    «Τις τελευταίες εβδομάδες  η επιτροπή έλαβε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι συγκεκριμένα άτομα προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν μια φασιστική οργάνωση σε αυτήν την χώρα…

    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι προσπάθειες έχουν συζητηθεί, σχεδιαστεί και θα ετίθεντο σε εφαρμογή όταν και αν οι οικονομικοί υποστηρικτές τους το θεωρούσαν σκόπιμο».

    Του Δημήτρη Κούλαλη
    Πηγή: nostimonimar.gr
    Με αυτά τα λόγια η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων διαβίβαζε στις 13/2/1935 την υπόθεση Μπάτλερ στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Είχε προηγηθεί η καταγγελία του τελευταίου στις 20/11/1934. Τι είχε γίνει;

    Μια ομάδα μεγαλοτραπεζιτών και επιχειρηματιών συνωμότησαν με στόχο να ανατρέψουν τον πρόεδρο Ρούζβελτ -τον «προδότη» της τάξης του, σύμφωνα με πολλούς εξ αυτών- και να τον αντικαταστήσουν από ένα ελεγχόμενο φασίστα δικτάτορα.

    Ο Σμέντλι Μπάτλερ, πίστευαν, ότι ήταν ο άνθρωπός τους για αυτή τη δουλειά. Μια ζωή Ρεπουμπλικάνος, ήρωας του στρατού, παρασημοφορημένος με το Μετάλλιο τιμής δις και αναγνωρίσιμος.

    Ήταν αναμφίβολα ιδανική περίπτωση.

    Άτομα όπως ο Γκρέισον Μέρφι, διευθυντής μιας ισχυρής μεσιτικής εταιρείας του χρηματιστηρίου, οι διευθυντές των «Μorgan Guaranty Trust», «Anacoda Corper», «Goodyear Tire» και «Bethlehem Steel». Ο «τίμιος» τραπεζίτης Ρόμπερτ Κλαρκ, εκείνος που ήταν διατεθειμένος να προσφέρει ακόμη και $15 εκατ. για τον… κοινό αγώνα, αλλά και ο Τζον Ντέιβις, ο Δημοκρατικός υποψήφιος για την αμερικανική προεδρία στις εκλογές του ’24 και μετέπειτα δικηγόρος της «J.P. Morgan& Co», πήραν μέρος στο σχέδιο. Άλλα υψηλόβαθμα στελέχη  της «J.P. Morgan» και της «DuPont» επίσης συνέδραμαν. Ενώ, ανάμεσα στους οικονομικούς υποστηρικτές της «Αμερικανικής Λεγεώνας Ελευθερίας» (η οργάνωση-βιτρίνα, η οποία παρείχε κρυφή χρηματοδότηση στο σχέδιο), ανήκαν η οικογένεια Πίτκερν Β. Πιου, καθώς και οι εταιρείες «Andrew Mellon Associates», «Rockefeller Associates» και ο Ουίλιαμ Κνούτσερ της «General Motors».

    Όλοι τους για έναν κοινό σκοπό: Τη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος!

    Το είχε ομολογήσει, άλλωστε, ο κ. Τζέραλντ Μαγκουάιρ, ο άνθρωπος που πρότεινε και συνέβαλε στην προσπάθεια συγκρότησης ενός φασιστικού στρατού υπό την ηγεσία του στρατηγού Μπάτλερ, στον δημοσιογράφο Πολ Κομλί Φρεντς: «… Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, είτε με την απειλή των ενόπλων δυνάμεων είτε με τη μεταβίβαση της εξουσίας και τη χρήση μας ομάδας οργανωμένων βετεράνων, για να σωθεί το καπιταλιστικό σύστημα».

    Κι αν νομίζει κανείς ότι ο Ρούζβελτ ήταν «κρυφοκομμουνιστής» και για αυτό δεν τον ήθελε μια σημαντική μερίδα του αμερικανικού κεφαλαίου, στην ίδια συνέντευξη ο Μαγκουάιρ συνέχιζε αφοπλιστικά: «…Μπορεί να συνεργαστούμε με τον Ρούζβελτ και μετά να κάνουμε ό,τι έκανε και ο Μουσολίνι με το βασιλιά της Ιταλίας(…) Θα αναλάβει τη θέση υπουργού γενικών υποθέσεων. Αν δεχθεί, εντάξει· αν όχι, θα ανατραπεί».

    Κάτι τελευταίο, μιας και αναφέραμε το Μουσολίνι. Το περιοδικό Fortune -το απαραίτητο έντυπο αυτοεπιβεβαίωσης κάθε νεοφιλελεύθερου που σέβεται τον εαυτό του στις μέρες μας- στο τεύχος Ιουλίου 1934 εξήρε τις αξίες του φασισμού και τα οικονομικά θαύματα που είχε πετύχει ο Μουσολίνι. Ο Λερντ Γκόλντσμποροου, ο εκδότης του περιοδικού έγραφε σχετικά: «Ο καλός δημοσιογράφος, πρέπει να αναγνωρίσει στο φασισμό συγκεκριμένες αρχαίες αρετές του γένους, άσχετα αν είναι ή όχι στιγμιαία δημοφιλείς στη χώρα του».
    ***
    Καταληκτικά, συνεχίζουμε να μη γνωρίζουμε αν τελικά o Μπερκ ήταν άριστος γνώστης της σύγχρονης Ιστορίας. Γνωρίζουμε, όμως, ότι ο διάλογος αυτών των δύο σπουδαίων ηθοποιών αποτελεί απότοκο της θεωρίας εκείνης που ως φασισμό ορίζει τη συνένωση του τραπεζικού με το βιομηχανικό κεφάλαιο και την επιβολή των θέσεών του στην κοινωνία με όρους μαφίας.

    Ο φασισμός έρχεται όταν η αστική δημοκρατία έχει πάψει πια να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, στις «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια» τα εξηγούσε καλύτερα: … «Ορισμένες χώρες», σημείωνε, «είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα απ’ ό,τι άλλες. Εκεί η δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία, δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις, σ’ αυτές τις χώρες είναι όμως λιγότερο ορατές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ’ τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία».

    Κι αν σε κάποιους η…στρατευμένη Τέχνη του Μπρεχτ δεν αποτελεί δείκτη φερεγγυότητας για την επιβεβαίωση της ανάλυσής μας, ας αφήσουμε έναν άλλο, εξίσου σημαντικό, κύριο να μιλήσει για μας.

    Ήταν στις 21/8/1931-δύο χρόνια πριν από την πρώτη του συνάντηση με τον Μαγκουάιρ-, όταν ο Μπάτλερ -ο υποψήφιος δικτάτορας των ΗΠΑ-  είχε εκφέρει τα παρακάτω λόγια στο συνέδριο της Αμερικανικής Λεγεώνας στο Κονέκτικατ: «Πέρασα 33 χρόνια… όντας ένας υψηλόβαθμος μπράβος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, για τη Wall Street και για τους τραπεζίτες. Με άλλα λόγια, ήμουν ο κομπιναδόρος του καπιταλισμού… Βοήθησα να καθαρίσουμε τη Νικαράγουα και να στρώσουμε το δρόμο για λογαριασμό της διεθνούς τράπεζας Brown Brothers το 1909-1912. Βοήθησα να  γίνει το Μεξικό και ιδιαίτερα  το Ταμπίκο, ασφαλές για τα αμερικανικά συμφέροντα το 1916. Έφερα τον ηλεκτρισμό στην Δομικανική Δημοκρατία το 1916 για λογαριασμό των αμερικανικών συμφερόντων στην παραγωγή ζάχαρης. Βοήθησα να γίνουν η Αϊτή και η Κούβα ασφαλές μέρος για την τράπεζα National City ώστε να μπορεί να συλλέγει τα έσοδά της. Βοήθησα στο βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής προς όφελος της Wall Street…

    Το 1927, στην Κίνα, βοήθησα ώστε η Standard Oil να μπορεί ανενόχλητη να κάνει τις δουλειές της… Είχα μια καλή θητεία. Βραβεύτηκα με μετάλλια, τιμές, προαγωγές… Μπορώ να συμβουλέψω και τον Αλ Καπόνε. Το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει εκείνος είναι να στήσει παράνομες επιχειρήσεις σε τρεις πόλεις. Οι πεζοναύτες λειτουργούν σε τρεις ηπείρους»**.

    Κάθε άλλο σχόλιο, νομίζουμε, περιττεύει.
    ***
    ΥΓ: Για να μην εφησυχάζουμε ποτέ: 
    Δολοφονία άοπλων Ιρακινών πολιτών που επιχειρούν να βοηθήσουν τραυματισμένους συμπολίτες τους, από τον αμερικανικό στρατό. Το βίντεο τραβήχτηκε από την κάμερα του στρατιωτικού ελικοπτέρου από το οποίο οι Αμερικανοί στρατιώτες, σαν σε βιντεοπαιχνίδι, σημάδευαν- σκότωναν και ταυτόχρονα γελούσαν.
    ***
    Βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στο Βελιγράδι, 1999. Ο ήχος της βόμβας (μέχρι και βόμβες στείρωσης ρίφθηκαν από τα «φιλάνθρωπα» βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ, που τώρα «περισυλλέγει πρόσφυγες» στο Αιγαίο) στο 0:59 είναι αποκαλυπτικός του μεγέθους της κτηνωδίας.
    ***
    *Aπό το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Λουλουδάκης, ΚΨΜ, 2017
    ** The corporation, Tζόελ Μπάκαν, ΚΨΜ, 2007
    ***
    Χρησιμοποιήθηκαν σκίτσα των Barletta- Lattuf και Berrondo Arbelaiz.
    ***
    Διαβάστε εδώ τη συνέχεια Νο 1, Νο 2, Νο 3
    • Blogger Comments
    • Facebook Comments

    0 σχόλια:

    Δημοσίευση σχολίου

    Item Reviewed: Βιομηχανία θανάτου ή, αλλιώς, ιμπεριαλισμός και φασισμός! (4) Rating: 5 Reviewed By: e-kozani
    Scroll to Top